Aby zakończyć naszą recenzję różne rodzaje chmur Zajmujemy się tym, co jest prawdopodobnie najbardziej uderzającą i interesującą chmurą, odnosimy się do cumulonimbus, to drugi typ chmur rozwiniętych wertykalnie, choć w rzeczywistości jest to efekt klastra o większym rozwoju.
Według WMO jest opisywany jako gruba i gęsta chmura z znaczny rozwój pionowy, w formie gór lub ogromnych wież. Część, przynajmniej wierzchołek, jest zwykle gładka, włóknista lub prążkowana i prawie zawsze spłaszczona; Część ta często przybiera formę kowadła lub rozległego pióropusza. Poniżej podstawy, bardzo ciemne, pojawiają się niskie, rozdarte chmury i opady deszczu lub przelotne opady deszczu. Ponadto zjawiska te mogą być powiązane z Burzowe chmury wskazujące na niestabilne warunki atmosferyczne.
Jak powiedzieliśmy, Cumulonimbus to kolejny krok rozwojowy, w rosnącej skali konwekcji, do Cumulus Congestus, dlatego są to chmury o dużym pionowym rozwoju (wierzchołki mają zwykle od 8 do 14 km wysokości). Na naszych szerokościach geograficznych powstają głównie wiosną i latem w niestabilne sytuacje, co może być również spowodowane Zanieczyszczenie atmosfery co sprzyja jego powstawaniu.
Chmury te składają się z kropelek wody i kryształków lodu u góry lub w kształcie kowadła. W ich wnętrzu znajdują się także duże krople deszczu, płatki śniegu, granulowany lód, grad, a w przypadkach skrajnej niestabilności grad znacznych rozmiarów.
Prawie zawsze produkują tormentato znaczy opady w postaci przelotnych opadów deszczu, deszczu lub gradu, choć zimą również śnieg, któremu towarzyszą porywiste wiatry i wyładowania elektryczne, które występują między chmurami lub między chmurą a ziemią (błyskawice).
Cumulonimbus to królowie chmur, najczęściej fotografowani i najbardziej spektakularny. Nadają się do fotografowania w każdej sytuacji, a możliwość sfotografowania ich w całej sekwencji burzy jest naprawdę interesująca. Nie należy ich mylić z chmurami Cumulonimbus, które są wyższe i mają włóknistą strukturę na szczytach. Choć prawdą jest, że jest wiele interesujących chmur, altocumulus to kolejna odmiana zasługująca na wzmiankę.
Mają dwa gatunki (Calvus i Capillatus) i nie mają odmian. Chmury cumulonimbus wyróżniają się niezwykłym kształtem oraz intensywnymi burzami, które wywołują. W klimacie umiarkowanym występują one zwykle w obszarach o dużej wilgotności i wysokich temperaturach, co sprzyja ich tworzeniu się w cieplejszych miesiącach roku, choć nie jest niczym niezwykłym, że pojawiają się zimą. Rozwój tych chmur można również badać w kontekście wysokość i wysokość chmur.
Ogólna charakterystyka Cumulonimbus
Chmury Cumulonimbus to duże, gęste chmury charakteryzujące się następującym zestawem właściwości:
- Wysokość i rozwój pionowy: Chmury te mogą rozciągać się od niskich wysokości (poniżej 2 km) do bardzo dużych wysokości (do 20 km w regionach tropikalnych). W klimacie umiarkowanym osiągają zazwyczaj wysokość od 10 do 15 km.
- Kształt: Mają pionowy i wypukły kształt, z górnym końcem zazwyczaj spłaszczonym, co nadaje im wygląd kowadła. Cecha ta jest spowodowana silnymi prądami powietrza wewnątrz budynku.
- Kolor: W świetle słonecznym są jasnobiałe, ale w czasie burzy mogą stać się ciemne i złowrogie ze względu na dużą ilość wody i kryształków lodu, które zawierają.
- Opady: Są one znane z tego, że powodują intensywne opady deszczu, grad, pioruny i silne wiatry. Ten wnikanie zimnego powietrza na dole może generować znaczne wyładowania elektryczne.
Jak powstają chmury Cumulonimbus?
Powstawanie chmur Cumulonimbus wiąże się z kilkoma kluczowymi czynnikami:
- Gorące i wilgotne powietrze: Gorące powietrze nagrzewa się w kontakcie z ziemią i zaczyna się unosić ze względu na swoją mniejszą gęstość. Wzrost ten nasila się w sytuacjach, w których występują silne prądy konwekcyjne.
- Chłodzenie adiabatyczne: W miarę jak ciepłe powietrze unosi się, ulega ochłodzeniu na skutek niskiego ciśnienia atmosferycznego. To chłodzenie powoduje kondensację pary wodnej, co powoduje powstawanie kropelek wody tworzących chmurę.
- Niestabilność atmosferyczna: W atmosferze konieczne jest niestabilne środowisko, w którym różnice temperatur między ciepłymi i zimnymi masami powietrza sprzyjają pionowemu rozwojowi chmury. Bez stabilności chmura nie może się prawidłowo rozwijać.
- Prądy powietrza: Te prądy wstępujące i zstępujące występujące w Cumulonimbusie są niezbędne do jego wzrostu. Prądy te mogą osiągać prędkość nawet kilkuset metrów na minutę.
Cały proces formowania może trwać od kilku minut do kilku godzin, zależnie od warunków atmosferycznych. Po powstaniu chmury te mogą przetrwać i zmieniać kształt z czasem, wykazując różne cechy na różnych etapach dojrzewania. Proces dojrzewania można porównać z procesem dojrzewania innych chmur, takich jak Cirrus, które mają różną budowę i charakterystykę.
Gatunki i odmiany Cumulonimbus
W obrębie kategorii chmur cumulonimbus wyróżnia się dwa główne gatunki o specyficznych cechach:
- Chmura kłębiasta Cumulonimbus calvus: Ten rodzaj chmur jest mniej rozwinięty, ma łagodniejsze wierzchołki i mniejszą aktywność elektryczną. Jest to stan przejściowy przed przekształceniem się w Cumulonimbus capillatus.
- Chmura chmurowata: Jest to stan najbardziej dojrzały i rozwinięty, w którym można zaobserwować charakterystyczne kowadło. Chmury te są zwykle intensywniejsze pod względem opadów i aktywności konwekcyjnej.
Cumulonimbus może również generować zjawiska uzupełniające, takie jak: chmury mamo, które są wypukłościami rozwijającymi się u podstawy chmury, a chmury arktyczne, które mają charakterystyczny kształt u podstawy. Czasami te efekty wizualne mogą być tak samo uderzające, jak te widoczne w Chmury pileus.
Wpływ na meteorologię i lotnictwo
Chmury Cumulonimbus mają istotny wpływ na pogodę i są szczególnie interesujące dla meteorologów. Mogą one mieć wpływ na bezpieczeństwo lotów z następujących powodów:
- Intensywne turbulencje: Gwałtowne zmiany ciśnienia i temperatury mogą powodować niebezpieczne turbulencje, które wpływają na stabilność samolotu.
- Porażenia piorunowe i elektryczne: Wiadomo, że burze z chmurami Cumulonimbus powodują powstawanie piorunów, które mogą uszkodzić samoloty i ich systemy elektryczne.
- Grad: Mogą wytwarzać duże grad, który stanowi poważne zagrożenie dla lotnictwa, uszkadzając kadłuby, silniki i systemy sterowania.
- Warunki ograniczonej widoczności: Ulewne deszcze i gęste chmury mogą znacznie ograniczyć widoczność, utrudniając lądowanie i start.
Dlatego też niezwykle ważne jest, aby piloci i załogi samolotów byli świadomi obecności tych chmur i na bieżąco informowali się o ich rozwoju za pomocą prognoz pogody i specjalistycznych systemów radarowych. Ponadto meteorolodzy biorą to zjawisko pod uwagę, aby przewidzieć zielone burze które są związane z warunkami niestabilności atmosferycznej.
Chmury Cumulonimbus to fascynujące i złożone zjawisko, które odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu naszego klimatu. Zrozumienie, w jaki sposób powstają i rozwijają się chmury, może pomóc nie tylko meteorologom, ale i wszystkim tym, którzy lubią podziwiać piękno i siłę natury.
