Planeta Wenus jest drugą planetą od Słońca w naszym Układ Słoneczny. Z Ziemi jest to najjaśniejszy obiekt na niebie, po Słońcu i Księżycu. Planetę tę nazywamy gwiazdą poranną, gdy pojawia się na wschodzie o świcie, i gwiazdą wieczorną, gdy znajduje się na zachodzie o zmierzchu. W tym artykule skupimy się na wszystkich cechach planety Wenus i jej atmosferze, dzięki czemu dowiesz się więcej o planetach naszego Układu Słonecznego.
Chcesz wiedzieć wszystko o Wenus? Czytaj dalej
Obserwacja planety Wenus
W starożytności gwiazda wieczorna była znana jako Hesperus, a poranna jako Fosfor lub Lucyfer. Wynika to z odległości między orbitami Wenus i Ziemi od Słońca. Ze względu na duże odległości Wenus nie jest widoczny dłużej niż trzy godziny przed wschodem słońca lub trzy godziny po zachodzie słońca. Wcześni astronomowie myśleli, że Wenus może w rzeczywistości być dwoma całkowicie oddzielnymi ciałami.
Planeta widziana przez teleskop ma fazy podobne do faz Księżyca. Kiedy Wenus jest w pełnej fazie, może być postrzegana jako mniejsza, ponieważ znajduje się po stronie najbardziej oddalonej od Słońca od Ziemi. Maksymalny poziom jasności jest osiągany, gdy jest w fazie narastania.
Fazy i pozycje Wenus na niebie powtarzają się w okresie synodycznym trwającym 1,6 roku. Astronomowie nazywają tę planetę siostrzaną planetą Ziemi. Dzieje się tak, ponieważ są one bardzo podobne pod względem wielkości, podobnie jak masa, gęstość i objętość. Obie powstały mniej więcej w tym samym czasie i skondensowały się z tej samej mgławicy. Wszystko to sprawia Ziemia i Wenus to bardzo podobne planety. Więcej na temat tej relacji możesz przeczytać w artykule o woda na innych planetach i jego możliwy wpływ na Wenus.
Uważa się, że gdyby Wenus znajdowała się w tej samej odległości od Słońca, mogłaby być miejscem życia tak jak Ziemia. Będąc w innym obszarze Układu Słonecznego, stała się zupełnie inną planetą niż nasza.
Główne cechy
Wenus to planeta, na której nie ma oceanów i która jest otoczona bardzo ciężką atmosferą składającą się głównie z dwutlenku węgla i niemal w ogóle nie zawiera pary wodnej. Chmury składają się z kwasu siarkowego. Na powierzchni znajdujemy ciśnienie atmosferyczne 92 razy wyższe niż na naszej planecie. To sprawia, że przeciętny człowiek nie jest w stanie przeżyć nawet minuty na powierzchni tej planety. Aby dowiedzieć się więcej o ekstremalnych warunkach panujących na Wenus, możesz zapoznać się z artykułem na temat tajemnica temperatury Wenus.
Znana jest również jako paląca planeta, ponieważ jej powierzchnia ma temperaturę 482 stopni. Temperatury te są spowodowane silnym efektem cieplarnianym, który wytwarza gęsta i ciężka atmosfera. Jeśli na naszej planecie zostanie osiągnięty efekt cieplarniany, aby zatrzymać ciepło w znacznie cieńszej atmosferze, wyobraź sobie efekt zatrzymywania ciepła, jaki będzie miała cięższa atmosfera. Wszystkie gazy są uwięzione przez atmosferę i nie są w stanie dotrzeć w przestrzeń. To powoduje, że Wenus jest cieplejsza niż planeta Merkury mimo że jest bliżej Słońca.
Dzień w wenusjańskim ma 243 ziemskie dni i jest dłuższy niż 225-dniowy rok. Dzieje się tak, ponieważ Wenus obraca się w dziwny sposób. Robi to ze wschodu na zachód, w kierunku przeciwnym do planet. Dla osoby żyjącej na tej planecie mógł zobaczyć, jak Słońce wschodzi na zachodzie, a zachodzi na wschodzie.
Atmosfera
Cała planeta jest pokryta chmurami i ma gęstą atmosferę. Wysoka temperatura utrudnia prowadzenie badań z Ziemi. Prawie całą naszą wiedzę o Wenus uzyskaliśmy dzięki sondom, które przeniknęły przez jej gęstą atmosferę. Od 2013 roku Na palącą się planetę wykonano 46 misji aby dowiedzieć się o nim więcej.
Atmosfera prawie w całości składa się z dwutlenku węgla. Ze względu na zdolność zatrzymywania ciepła gaz ten jest silnym gazem cieplarnianym. Dlatego gazy w atmosferze nie są zdolne do migracji w kosmos i uwalniania nagromadzonego ciepła. Podstawa chmur znajduje się 50 km od powierzchni a cząsteczki w tych chmurach to głównie stężony kwas siarkowy. Ponadto planeta nie ma żadnego dostrzegalnego pola magnetycznego. Aby lepiej zrozumieć sytuację atmosfery Wenus, możesz przeczytać o zmiany klimatu na Wenus.
To, że prawie 97% atmosfery składa się z CO2, nie jest takie dziwne. I to dlatego, że skorupa ziemska ma tę samą ilość, ale w postaci wapienia. Tylko 3% atmosfery to azot. Woda i para wodna to bardzo rzadkie pierwiastki na Wenus. Wielu naukowców używa argumentu, że będąc bliżej Słońca podlega zbyt silnemu efektowi cieplarnianemu, który prowadzi do parowania oceanów. Atomy wodoru w cząsteczkach wody mogły zostać utracone w kosmosie, a atomy tlenu w skorupie.
Chmury i ich skład
Kwas siarkowy znajdujący się w chmurach również odpowiada temu na Ziemi. Jest zdolny do tworzenia bardzo drobnych mgieł w stratosferze. Kwas spada podczas deszczu i reaguje z materiałami powierzchniowymi. To na naszej planecie nazywa się kwaśnymi deszczami i jest przyczyną wielu szkód w środowisku naturalnym, takim jak lasy.
Na Wenus kwas wyparowuje u podstawy chmur i nie wytrąca się, ale pozostaje w atmosferze. Szczyt chmury są widoczne z Ziemi i z Pioneer Venus 1. Możesz zobaczyć, jak rozprzestrzenia się jak mgła 70 lub 80 kilometrów nad powierzchnią planety. Chmury zawierają bladożółte zanieczyszczenia i najlepiej je wykrywać przy długościach fal bliskich ultrafioletowi.
Zmiany w zawartości dwutlenku siarki w atmosferze mogą wskazywać na obecność na planecie jakiegoś rodzaju aktywnego wulkanizmu. W rejonach, gdzie stężenie jest wyższe, może znajdować się czynny wulkan. Więcej informacji o satelitach Wenus można znaleźć na stronie sekcja o satelitach Wenus.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom możesz dowiedzieć się więcej o innej planecie w Układzie Słonecznym.